به طور کلی تمام مواد اعم از منشا شیمیایی یا ارگانیک به غیر از آب می تواند برای انسان خطر ناک باشد. یادشان باشد مواد مخدر منشا ارگانیک دارد و کشنده ترین سموم از گیاهان گرفته می شود همچنین بیش از 90 درصد داروهای مصرفی، منشا شیمیایی دارند و سنتزی هستند و بدون آنها صدمات جیران ناپذیری به انسانها وارد می شود. لذا صرفا ارگانیک یا شیمیایی بودن محصول تعیین کننده کیفیت محصولات نیست. محصولات چه از مواد ارگانیک تشکیل شده باشند و چه با استفاده از موادی که در آزمایشگاهها به روش های مختلف سنتز شده باشند در هر دو حالت از مواد شیمیایی ساخته شده اند و یک ماده شیمیایی است. لذا تقسیم بندی محصولات به دو دسته رایج شیمیایی و ارگانیک نادرست می باشد و بهتر این است به مواد ارگانیک و سنتزی تقسیم شوند. برای بررسی مفید یا مضر بودن یک ماده خاص، باید نوع اثر آن بر روی بدن یا محیط زیست را بررسی کرد و با توجه به نتیجه عملکرد بر امن بودن یا نبودن آن اعلام نظرکرد. قابل ذکر است نوع محصول، مواد تشکیل دهنده و درصد استفاده در محصولات، روش کاربرد آن می تواند تعیین کننده میزان خطر محصول مورد نظر برای انسانها، سایر موجودات و محیط زیست باشد. لذا تعریف دقیق از محصولات آرایشی، بهداشتی، شوینده مضر و غیر مضر به درستی امکان پذیر نیست. اما می توان برخی محصولات را براساس فرمول و مواد تشکیل دهنده آن مورد بررسی قرار داد. در ادامه به بررسی برخی مواد خطرناک که به دلایل مختلف در محصولات آرایشی، بهداشتی و شوینده استفاده می شود اشاره می کنیم.
اسید ها: اسید هایی مانند کلریدریک اسید یا حوهر نمک که در تمیز کننده ای های سرویس بهداشتی و حمام استفاده می شوند مواد بسیار خطرناکی هستند که می توانند سبب سوزش پوست، خوردگی فلزات شود و بخارات آنها نیز سبب آسیب به مجرای تنفسی و ریه می شود
باز ها: بازها مانند آمونیاک که به شدت سبب تخریب پوست و مو می شود و در برخی شوینده ها مانند لوله باز کن و یا چربی زدا های قوی استفاده می شود.
آب ژاول: آب ژاول یا وایتکس یک ترکیب بازی و خورنده است و سبب سوزش و تخریب پوست شده و بخارات آن نیز به شدت برای ریه خطرناک است.
لوله باز کن ها: لوله بازکن ها اکثرا ترکیبی با قدرت بازی بسیار بالایی هستند که به شدت بر روی پوست اثر گذاشته و سبب تخریب بافت پوست، سوزش و درد می شود.
پارابن و مشتقات آن: ترکیبات پارابنی از جمله مواد خطرناکی هستند که به عنوان نگهدارنده در صنایع آرایشی بهداشتی و شوینده استفاده می شود. گزارش هایی مبنی بر ایجاد سرطان پستان در صورت استفاده مداوم از محصولات حاوی آنها گزارش شده است.
دی اکسان: این ترکیب در ماده تگزاپون که عامل ایجاد اصلی ایجاد کف در شوینده ها است وجود دارد و از جمله مواد خطرناک و سزطان زا است. در واقع یکی از مهمترین عوامل کیفیت سلامتی یک شامپو پایین بودن درصد دی اکسان در ماده اولیه تگزاپون (سدیم لورت سولفات) است. شامپو و شوینده های معتبر دنیا از تگزاپون هایی استفاده می کنند که درصد دی اکسان آن کمتز از 50 ppm باشد که قیمت بالایی در مقایسه با تگزاپون حاوی بیش از 150 ppm دی اکسان داردکه سبب بالاتر بودن قیمت محصول نهایی می شود. قابل ذکر است اخیرا شرکت هایی شوینده هایی بدون سولفات تولید کرده اند که بدون دی اکسان است.
پس از تماس دی‌اکسان با پوست انسان این ماده به سرعت جذب بدن میشود و در مدت زمان کوتاهی می‌توان مقادیر مشخصی از آن را در خون یا ادرار فرد ردیابی کرد .این ماده می‌تواند به صورت بالقوه احتمال ابتلا به سرطان‌های کبد، پستان و پروستات را افزایش دهد. همچنین جذب موضعی آن باعث حساسیت‌های خفیف تا شدید پوستی و چشمی میشود. و اما نگران‌کننده‌ترین عارضه دی‌اکسان مربوط به شباهت ساختاری آن با هورمون استروژن است .بدن انسان و بسیاری از حیوانات این ماده را با استروژن اشتباه می‌گیرد. به همین دلیل دی‌اکسان می‌تواند موجب به هم ریختن توازن هورمونی بدن میشود، اتفاقی که در طولانی مدت موجب کاهش قدرت باروری در نسل‌های آینده خواهد شد. در حقیقت دی‌اکسان نه یک ماده اولیه افزودنی به ترکیبات شامپو که یک ناخالصی است .یک ناخالصی خطرناک که در خلال فرآیند ترکیب یا تولید مواد اولیه مانند سولفاتی مانند نمک های لوریل اتر سولفات ها یا همان کف کننده های اصلی شوینده ها تولید میشود. (تکمیل میشود)
تولید شده در واحد تحقیق و توسعه محصولات لکه بر دیپافو (www.dipaf.ir)
دیدگاهتان را بنویسید